اقای تنها

ﻣﻮﻻ‌ﯾﻢ ؛ ﺁﻗﺎ ﺟﺎﻥ، ﻏﯿﺒﺖ ﮐـــــــــــــﺒـــــــﺮﯼ ﺗﻮ ﺯﻣﺎﻧﯽ

ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻏﻔﻠﺖ ﮐـــــــــــــﺒـــــــﺮﯼ ﻣﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻮﺩ !!

 ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏ ﯾﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﻌﺼﺮ ﻭ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ(ع)

لذت اطاعت

چه بسا خداوند هر گره ای که در کار ما می اندازد همچو گره های قالی باشد که نهایتا قصد دارد با آنها نقشی زیبا را بیافریند … 

کیمیایی به نام باران

ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ..

ﺻﺪﺍﯾﺶ .. ﻫﻮﺍﯾﺶ .. ﻋﻄﺮﺵ .. ﻧﻔﺲ ﻫﺎﯾﺶ ...

ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ

ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﺳﺖ ..

ﮐﺎﺭﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﻭ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯽ ..

ﻭﻗﺘﯽ ﺑﯿﺎﯾﺪ .. ﻫﻮﺍﯾﺖ ﺭﺍ ﻋﻮﺽ ﻣﯿﮑﻨﺪ . ..

ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﺕ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ..

ﺑﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥ

ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﯽ ﺯﻧﺪﮔﯿﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻮ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻨﯽ

ﺗﻤﺎﻡ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﻭ ﮐﻨﺎﯾﻪ ﻫﺎﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﺑﺮﯾﺰﯼ ﻭ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ

ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻨﯽ

ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺷﺎﯾﺪ ..

ﺷﺎﯾﺪ ﺩﻟﺘﻨﮓ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ ..

ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ

ﭼﻮﻥ ...

ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﺳﺘــ ..

ﺑﯽ ﻫﻮﺍﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ .. ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﺕ ﻣﯿﮑﻨﺪ .. !

ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﯿﺘﻮﺍﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪ

ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾـــﺪ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪ

یک جرعه طراوت

شوریده ی آزرده دل ِ بی سر و پا من

در شهر شما عاشق انگشت نما من

دیوانه تر از مردم دیوانه اگر هست

جانا، به خدا من... به خدا من... به خدا من

شاه ِ‌همه خوبان سخنگوی غزل ساز

اما به در خانه ی عشق تو گدا من

یک دم، نه به یاد من و رنجوری ی ِ من تو

یک عمر، گرفتار به زنجیر وفا من

ای شیر شکاران سیه موی سیه چشم!

آهوی گرفتار به زندان شما من

آن روح پریشان سفرجوی جهانگرد

همراه به هر قافله چون بانگ درا، من

تا بیشتر از غم، دل دیوانه بسوزد

برداشته شب تا به سحر دست دعا من

سیمین! طلب یاریم از دوست خطا بود:

ای بی دل آشفته! کجا دوست؟ کجا من؟

بیایید قضاوت نکنیم

چرا با این‌که همه ما می‌دانیم قضاوت کردن بر رفتار و گفتار دیگران از زشت‌ترین و آزاردهنده‌ترین ناهنجاری‌های رفتاری ما است؛ اما بیشتر اوقات آگاهانه یا ناآگاهانه مرتکب آن می‌شویم؟ درحالی که اگر هر یک از ما به درستی خود را بشناسد و تاثیر قضاوت‌های نادرست خود را بر زندگی افراد ببیند و این نکته را درک کند که گاهی قضاوت‌های نادرست می‌تواند مسیر زندگی دیگران را تغییر دهد، به طور قطع در قضاوت عجله نکرده و بسیاری از اوقات ترجیح می‌دهد از قضاوت بپرهیزد و انجام این موضوع مهم را به افراد دارای صلاحیت بسپارد.

قضاوت به معنای داوری بین دو نفر، یا به معنای انتخاب بین دو موضوع یا انتخاب یک راه حل از بین راه‌حل‌های متفاوت برای یک مشکل بین فردی یا اجتماعی است و به طور معمول قضاوت از فرهنگ و آگاهی فرد نسبت به موضوع مورد بحث، تفکرات، ‌اندیشه‌ها و اعتقادات وی نشأت می‌گیرد پس میتوان گفت قضاوت محصول تفکر شخصی است و هیچگونه پایه و اصل قانع کننده یا علمی که بتواند نتایج تفکرمان را به طور قطع تایید کند وجود ندارد.

حال میخواهم سوال مطرح کنم چرا باید قضاوت کرد؟لازمه؟اگر قضاوت نکنیم مشکلی پیدا میکنیم؟

به جرات میتوان گفت خیلی اوقات به علت قضاوتی که فقط در ذهن خودمان در مورد کاری یا شخصی کرده ایم باعث میشود دید کاملا منفی نسبت به مخاطب مورد نظر پیدا کنیم.

واقعا باید تفکر کنیم چرا قضاوت.

حرف اخر ←قضاوت +غیبت =اوج حماقت

   این طور نییس؟؟؟